Szkoła brydża - Władysław Izdebski

Autor: Wojciech Siwiec
Artykuł ze Świata Brydża 1/2-2008

PAUL SOLOWAY

W dniu 5 listopada 2007 roku zmarł Paul Soloway. Odszedł jeden z największych brydżystów wszechczasów, pięciokrotny zdobywcza Bermuda Bowl (z czterema różnymi partnerami, ostatni raz w Monte Carlo w 2003 roku), triumfator trzydziestu mistrzowskich turniejów amerykańskich, lider rankingu ACBL prowadzonego w oparciu o zdobywane przez graczy punkty mistrzowskie.

Miał 66 lat. Pokonały go groźne choroby, którym przez ostatnie kilka lat dzielnie i godnie stawiał czoła. Walczył do końca - także przy brydżowym stoliku, mimo bólu nierzadko dowożony na turniejowe sesje ze szpitala. Jeszcze w lipcu ubiegłego roku, w Nashville, wygrał z teamem Nicka Nickella prestiżowy turniej o Puchar Spingolda (było to jego dziewiąte zwycięstwo w tej imprezie). Miał też wystąpić w swojej drużynie na październikowych mistrzostwach świata w Szanghaju, a w listopadzie zagrać w kolejnych jesiennych mistrzostwach Ameryki Północnej w San Francisco, w turnieju o Puchar Reisingera. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia nie mógł jednak odbyć podróży do Chin, a turnieju w San Francisco już nie doczekał.

Całe swoje życie poświęcił brydżowi - gra ta była jego pasją, zawodem i sposobem na spędzanie wolnego czasu. I osiągnął w niej absolutne mistrzostwo, najwyższe z możliwych szczyty. Wielu ekspertów uważało go za najlepszego aktualnie gracza świata, wszyscy podziwiali też jego spokój, opanowanie, przyjazny stosunek do przeciwników. Uchodził za prawdziwego sportowca, który potrafił z godnością przegrywać (i pogratulować przeciwnikom sukcesu), ale też - co równie ważne - nigdy nie pysznił się wygraną. Był przy tym wyrozumiały wobec swoich brydżowych partnerów - wybaczał im różne słabości, potrafił sam naprawiać ich błędy. Nic zatem dziwnego, że miał wielu oddanych przyjaciół, których jego na pewno przedwczesne odejście pogrążyło w głębokiej żałobie. Paula Solowaya skremowano z talią kart z brydżowych mistrzostw świata w prawej ręce, a jego prochy – przed złożeniem ich na wieczny spoczynek - umieszczono w dwóch pucharach, które otrzymał za wygranie turniejów Vanderbilta.

Wiele zagrań Paula Solowaya weszło na zawsze do historii brydża. Przypomnijmy sobie niektóre z nich...

Mecz;
NS po, rozd.N.

♠	W 10 6
♥	7
♦	A W 5
♣	D 6 5 4 3 2

♠	D 4
♥	K D 10 6 3
♦	K 9 6 4
♣	10 9

♠	A 9 8 7
♥	A 9 5 4
♦	D 10 8 7 2
♣	---

♠	K 5 3 2
♥	W 8 2
♦	3
♣	A K W 8 7

W Wolf	N Goldman	E Hamman	S Soloway
	pas	pas	1♣ ¹
1 ♥	3 ♥²	4 ♥	5 ♣ (!)
pas	pas	ktr. (?)	pas
pas	pas

¹ minimum trzy trefle; ² splinter z masywnym fitem treflowym

Bobby Wolff zaatakował ♥K; utrzymał się i kontynuował kierem, który został przebity na stole. Soloway w mig dojrzał, że istnieją jedynie dwa układy, przy których będzie mógł zrealizować swoją grę: ♠AD sec w ręce E oraz dubleton ♠Dx u W. Paul ściągnął zatem ♦A, przebił w ręce karo, zgrał ♣A i ♣D, po czym dokonał jeszcze dwóch przebitek: kara w ręce i kiera na stole. Po wyeliminowaniu czerwonych kolorów, w końcówce:

♠	W 10 6
♥	---
♦	---
♣	6 5

♠	D 4
♥	D 10
♦	K
♣	---

♠	A 9 8 7
♥	A
♦	---
♣	---

♠	K 5 3 2
♥	---
♦	---
♣	W

rozgrywający wyszedł ze stołu ♠6 (!). Hamman dołożył blotkę, a Soloway wstawił z ręki króla. A następnie odszedł pikiem i wpuścił Wolffa na damę. Bobby musiał wówczas wyjść pod podwójny renons - i Paul zrzucił z dziadka pika, a w ręce dokonał przebitki; potem oddał więc już tylko lewę na ♠A.

Mecz;
NS po, rozd. W.

♠	D 3 2
♥	K 10 6
♦	A 10 8 6 5
♣	10 4

♠	K W 9 8 6
♥	A 8 5 2
♦	---
♣	D 9 8 6

♠	7 5
♥	D 9 7 3
♦	K 4 3 2
♣	W 3 2

♠	A 10 4
♥	W 4
♦	D W 9 7
♣	A K 7 5

W	N Goldman	E	S Soloway
pas	pas	pas	1 BA
2 ♣ ¹	3 BA	pas	pas
pas

¹ kolory starsze

W wyszedł czwartą najlepszą ♠8 i Paul wziął lewę ♠10 w ręce. Z licytacji wynikało, że najprawdopodobniej ♦K znajduje się u E, a ♥A – u W, odruchowe zagranie w drugiej lewie na impas karowy doprowadziłoby zatem rozgrywającego do wpadki. Po zabiciu tej lewy ♦K E kontynuowałby bowiem pikiem, a potem W dostałby się do ręki ♥A (rozgrywający miałby tylko osiem lew) i ściągnąłby pikowe forty.

Soloway dostrzegł to zagrożenie, ale też natychmiast wytropił jedyną szansę na zażegnanie niebezpieczeństwa: w drugiej lewie wyszedł z ręki w kiera i - po dołożeniu przez W blotki (obrońca ten niczego by nie zyskał, gdyby wskoczył asem) - wstawił ze stołu króla (!). A gdy zdobył na niego wziątkę, wrócił do ręki ♣A i dopiero teraz zaimpasował kara. E zabił ♦K, ponadto obrońcy mogli jednak ściągnąć jedynie trzy lewy kierowe.

Mecz;
NS po, rozd. W.

♠	3
♥	10 2
♦	K 10 8 6 3
♣	A D 10 9 3

♠	W 10 8 6 5 2
♥	D 8
♦	A 7 2
♣	8 2

♠	D 9 7
♥	W 7 6 5 4 3
♦	W 5
♣	K 7

♠	A K 4
♥	A K 9
♦	D 9 4
♣	W 6 5 4

W Wittes	N Hamman	E Grabel	S Soloway
2 ♠	pas	3 ♠	3 BA
pas	4 ♠	pas	5 ♣
pas	pas	pas

Na drugim stole meczu przeciwko takiemu samemu kontraktowi padł wist ♠W. W toku dalszej gry rozgrywający zaimpasował nieudanie trefle, a potem do końca wyatutował, ściągnął ♥AK i przebił na stole kiera. Na tej podstawie rozliczył ręce broniących i zaimpasował ♦W w dłuższym fragmencie tego koloru, tj. u W. Wpadł zatem bez jednej.

Soloway natomiast dostał wist atutowy i ocenił, że na pewno nie został on oddany spod króla. Zabił zatem pierwszą lewę asem, a następnie wyeliminował kolory starsze (as, król, przebitka) i odszedł w trefla, wpuszczając obrońcę E na króla. Gracz ten musiał następnie wyjść w kara albo pod podwójny renons, więc rozgrywający nie miał już żadnej palcówki.

Turniej;
obie po, rozd. W.

♠	D 4
♥	9 7 5 3
♦	8 3 2
♣	K W 6 2

♠	K 10 9 5 3
♥	D 10 4
♦	W 10 4
♣	D 8

♠	6 2
♥	A K W 6 2
♦	6 5
♣	9 7 5 3

♠	A W 8 7
♥	8
♦	A K D 9 7
♣	A 10 4

W	N Halle	E	S Soloway
		2 ♥ ¹	ktr.
pas	3 ♣	pas	3 ♥
pas	4 ♣	pas	4 ♦
pas	5 ♦	pas...

¹ systemowo słabe dwa; ² wywiad bezatutowy

Przeciwko rozgrywanej przez Paula końcówce w trefle W zawistował ♥4 (naturalnie – wkrótce wydało się zatem, że otwarcie padło z pięciokartu), a jego partner zabił ♥W i kontynuował ♥A. Soloway przebił i wyszedł z ręki blotką pikową (E otworzył słabymi dwoma, było więc już jasne, iż ♠K znajduje się w ręce jego partnera). W wskoczył królem i odszedł pikiem - lewę tę wzięła zatem ♠D w dziadku. Następnie Paul ściągnął ♦A K i zagrał ♠A, zrzucając ze stołu trefla. Gdyby E dołożył trzeciego pika, znaczyłoby to, że układ jego ręki to najprawdopodobniej 3523 (a W: 4333), rozgrywający kontynuowałby zatem ♠W, wyrzuciłby nań z dziadka drugiego trefla, a potem ściągnąłby ♣K i ♣A, przebiłby na stole trzecią rundę trefli, wreszcie przebiłby w ręce kiera i dopiero teraz ściągnąłby ♦D. Tak grając, S nie musiałby trafiać położenia ♣D.

Kiedy jednak do ♠A E zrzucił kiera, wydało się, że układ jego ręki to 2524 (a W: 5332). Soloway musiał zatem zrezygnować z przebicia na stole trzeciej rundy trefli, to obrońca W jako pierwszy przebiłby bowiem tę lewę ♦W. Jedną z możliwości było zaimpasowanie ♣D w ręce E, czyli u przeciwnika, który miał dwukrotnie więcej trefli aniżeli jego partner, technik klasy Paula znalazł jednak lepsze rozwiązanie problemu. Otóż w końcówce:

♠	---
♥	9 7
♦	8
♣	K W 6

♠	10 9
♥	D
♦	W
♣	D 8

♠	---
♥	W 6
♦	---
♣	9 7 5 3

♠	W
♥	---
♦	D 9
♣	A 10 4

Soloway wyszedł z ręki dobrym ♠W i przebił go w dziadku! (E zrzucił trefla) - po to aby w następnej lewie przebić w ręce kiera i przez to sprawić, aby zatrzymanie tego ostatniego koloru pozostało wyłącznie u obrońcy E. Dopiero teraz została odegrana ♦D – W dołożył do niej swój ostatni atut, ale jego partner nie dysponował już wygodną wyrzutką, znalazł się bowiem w kleszczach kierowo-treflowego przymusu. Na stole leżała groźba kierowa, E rozstał się więc z kolejnym treflem. Soloway wiedział wówczas, że w ręce każdego z broniących zostały po dwa trefle, nie interesowała go już zatem lokalizacja damy. Ściągnął po prosu ♣K oraz ♣A i wziął jedenastą lewę na ♣10 w ręce.

Mecz;
obie po, rozd. S.

♠	W 4
♥	A K
♦	W 10 8 3
♣	A K 10 6 5

♠	8 6
♥	9 5 4
♦	D 9 7 4 2
♣	9 3 2

♠	D 10 9 7 2
♥	D 10 8 3
♦	K 6
♣	8 4

♠	A K 5 3
♥	W 7 6 2
♦	A 5
♣	D W 7

Soloway jako S otworzył 1BA i wkrótce - po jednostronnej licytacji - znalazł się w szlemiku bezatutowym. W zawistował w blotkę kierową i widok dziadka nie nastawił rozgrywającego optymistycznie, doliczył się on bowiem tylko dziesięciu lew z góry. Paul nie poddał się jednak i w drugiej lewie wyszedł ze stołu ♦W, licząc na to, że obrońca z prawej ma w tym kolorze singlową bądź drugą figurę, albo całego mariasza, wówczas jednak bez dziewiątki. Rzeczywiście, gracz E położył na waleta króla, a Soloway zabił w ręce asem i kontynuował stamtąd ♦5. W nie wskoczył damą, więc rozgrywający wstawił z dziadka ♦8 i szczęśliwie wziął na nią lewę. W tym momencie miał ich już jedenaście, ściągnął więc następnie trefle i doprowadził do następującej końcówki:

Mecz;
obie po, rozd. S.

♠	W 4
♥	K
♦	10 3
♣	10

♠	8 6
♥	9 5
♦	D 9
♣	---

♠	D 10 9 7
♥	D 10
♦	---
♣	---

♠	A K 5 3
♥	W 7
♦	---
♣	---

Do ostatniego trefla (dziadkowej dziesiątki) E nie mógł wyrzucić kiera, rozstał się zatem z pikiem, wówczas także Soloway pozbył się z ręki pika. A w następnej lewie Paul wyszedł ze stołu ♠W i dołożoną przez zawodnika E damę przepuścił, potem zdobył zatem ostatnie cztery wziątki na ♥K w dziadku oraz ♠AK5 w ręce.

Mecz;
NS po, rozd. S.

♠	W 10 9 4 3
♥	W 4
♦	7 6 4
♣	A 10 7

♠	8 6 5
♥	A 9 8 7 5
♦	D W 10
♣	D 2

♠	2
♥	K D 6 3
♦	8 5 2
♣	K 8 5 4 3

♠	A K D 7
♥	10 4
♦	A K 9 3
♣	W 9 6

Meckstroth	N Goldman	E Rodwel	S Soloway
			1 BA
pas	2 ♥	pas	3 ♠
pas	4 ♠	pas...

Zarówno na pierwszy, jak i na drugi rzut oka kontrakty wygląda beznadziejnie - do oddania są przecież dwa kiery, karo i trefl. Kiedy jednak Jeff Meckstroth zaatakował ♦D, Soloway w tempie dodał z ręki blotkę (!). Było to zagranie godne nie tylko znakomitego technika, jakim już Paul zaprezentował się w poprzednich rozdaniach, ale i wytrawnego psychologa. Rzecz jasna Meckstroth nie wyczuł podstępu i w drugiej lewie spokojnie kontynuował ♦W. Soloway zabił zatem tę lewę ♦A w ręce, trzy razy zaatutował, a potem zagrał ♦K i ♦9. Ponieważ kolor ten szczęśliwie podzielił się 3-3, Paul wyrzucił ze stołu kiera i w ten sposób uciekł z kluczową przegrywającą. Potem wystarczyło już tylko zaimpasować dwukrotnie trefle i gra została zrealizowana.

Mecz;
obie po, rozd. N.

♠	A K 8 7
♥	K 8 4
♦	A D 10
♣	7 6 4

♠	6
♥	A 7 6 3
♦	9 7 5 4
♣	W 9 5 4

♠	9 4
♥	W 10 8 2
♦	K W 3
♣	A K 10 2

♠	D W 10 5 3 2
♥	D 5
♦	8 6 2
♣	D 8

W	N	E	S Soloway
	1 BA	pas	2 ♠ ¹
pas	3 ♠	pas	4 ♠
pas	pas	pas

^{^{¹ naturalne, nieforsujące;}}

To rozdanie zaświadczy o znakomitej obecności przy stole Solowaya. Pochodzi ono sprzed prawie pół wieku, stąd nieco archaiczne sekwencje licytacyjne. I znów będący jej efektem kontrakt 4♠ był niemożliwy do zrealizowania, rozgrywający dostał jednak szansę, jako że W zaatakował ♥3 – spod asa.

Paul zadysponował ze stołu blotkę, a dołożoną przez E ♥10 (!) zabił w ręce damą i natychmiast wyszedł stamtąd pozostałym kierem. Gdyby W wskoczył wówczas asem i wyszedł w karo bądź w trefla, gra zostałaby położona, lewy obrońca był wszakże pewien, że rozgrywający wstawi ze stołu ♥9, ponadto w dalszym ciągu nie chciał się zdradzić z posiadaniem asa; sprawnie dodał więc blotkę. Ale Paul zadysponował ze stołu ♥K, a następnie zgrał dziadkowego ♠A i wyszedł stamtąd w trefla. E ściągnął ♣K, ♣A i odszedł treflem. Soloway przebił, wszedł na stół ♠K i przebił w ręce kiera, a następnie zagrał karo - do dziadkowej dziesiątki. Prawy obrońca zabił ♦W, nie dysponował już jednak bezpiecznym odejściem - mógł jedynie zagrać spod ♦K albo wyjść w kiera bądź w trefla – pod podwójny renons. I ta nieprawdopodobna końcówka została zatem zrealizowana.

Po rozdaniu zapytano Paula, dlaczego w kluczowym momencie wstawił ze stołu króla, a nie dziewiątkę. A ten odrzekł, że postąpił tak, gdyż gracz E w pierwszej lewie rozstał się z ♥10 bardzo szybko, bez chwili namysłu. A przecież, gdyby posiadał też w tym kolorze asa, na pewno przynajmniej sekundę by się zastanowił...

Mecz;
WE po, rozd. S.

♠	9 8
♥	2
♦	A K D W 8 4
♣	W 10 8 4

♠	A
♥	D 10 8 6 3
♦	10 9 7 3
♣	A D 9

♠	6 4 2
♥	K W 9 7 5 4
♦	5 4
♣	K 2

♠	K D W 10 7 5 3
♥	A
♦	6
♣	7 6 5 3

W Hamman	N Martel	E Soloway	S Stansby
			4 ♠
pas	pas	pas

Przy brydżowym stoliku Paul potrafił przewidywać, odgadywać problemy partnera i ułatwiać mu ich rozwiązanie, a także naprawiać jego błędy. Oczywiście ku temu ostatniemu nie miał zbyt wielu okazji, na poważnych imprezach grywał bowiem prawie wyłącznie z zawodnikami najwyższej klasy. Wieloletni coach teamu Nickella, Eric Kokish, wspomina jednak, że nigdy nie miał wątpliwości, że Paul zna lepiej system Hammana (którym grała para Hamman - Soloway; został on stworzony przez Boba i potem narzucony Paulowi) niż sam Hamman. Ponadto Soloway doskonale wiedział, o których ustaleniach Bob może zapomnieć, i jeżeli tylko istniała droga alternatywna, nie testował partnera ze znajomości tych sekwencji.

W ostatnim z prezentowanych rozdań przeciwko rozgrywanej przez Lwa Stansby’ego końcówce w piki Hamman zaatakował w kiera. Rozgrywający zabił w ręce asem i oczywiście zagrał w kara, aby pozbyć się z ręki ilu się tylko da trefli. Soloway przebił jednak trzecią rundę kar - wówczas Stansby nadbił w ręce i wyszedł stamtąd w atu. Hamman zabił asem, dostrzegł rzecz jasna konieczność natychmiastowego odebrania lew treflowych - wyszedł jednak w ten kolor niewłaściwą kartą, tzn. asem (zamiast blotką). Nic to - Paul uratował partnera z opresji, w którą ten ostatni ssą się wpakował, a mianowicie do ♣A odblokował się królem (!). Bob mógł zatem spokojnie ściągnąć ♣D i kontynuować blotką treflową, którą Soloway przebił. Gra została zatem położona bez jednej. (W.S.)