Szkoła brydża - Władysław Izdebski

<< Powrót do listy problemów

Problem nadesłany przez Dariusz Strauss

Sz. Panie Władysławie,

Oto rozdanie, które wzbudziło w naszym gronie wiele kontrowersji:

♠	W 10 9 7
♥	A K 5
♦	D W 8 7 3
♣	2

♠	3
♥	10 8 4 3
♦	10
♣	K W 8 7 6 4 3

♠	A D 2
♥	D W 7 6 2
♦	9 4
♣	A 9 5

♠	K 8 6 5 4
♥	9
♦	A K 6 5 2
♣	D 10

Obie strony po partii.

West	North	East	South
			1 ♠
pas	4 ♠	pas*	pas
ktr.	pas	5 ♥	ktr.
pas	pas	pas

* - po namyśle

5♥ obłożyliśmy bez jednej, a nam wychodziło 5♠.
Poniekąd proszę o dwa spojrzenia na to rozdanie:
1. Wykorzystanie namysłu przez W.
2. Merytoryczną stronę licytacji.
Dariusz

Rozwiązanie problemu:

Panie Darku,

1. Namysł

W brydżu można a nawet trzeba myśleć. Problem pojawia się, gdy partner wykorzystuje nasz namysł (informację jaką on niesie) w dalszej licytacji. Gdy decyzja gracza W jest oczywista, a więc postąpiłby tak każdy (niemal każdy) gracz klasy W, to sprawa jest zamknięta.
Przykład:

W N E S

2♠ pas* pas 2BA

* - namysł

S zalicytował 2BA mając 15 PC z zatrzymaniem w pikach (tak ma w systemie), więc nie ma co rozmawiać o namyśle. Tak postąpiłby każdy gracz będący na miejscu S. Gdyby jednak S zalicytował 2BA z siłą tylko 12 PC, to możemy sądzić, że wykorzystał nielegalną informację, namysł partnera.

Wracamy do naszego rozdania.

Jak powinien postąpić sędzia zawodów, zawołany przez parę NS? Jak ma rozstrzygnąć, czy decyzja W jest oczywista, czy też namysł partnera pomógł w jej powzięciu? Teoretycznie, sędzia powinien przetestować z 5 graczy tej samej klasy co W. Jeśli 4-rech (75%) z nich będzie licytowało wyżej, wynik rozdania utrzymać. W przeciwnym razie przywrócić kontrakt 4♠.
Tak wygląda teoria, bowiem w praktyce, sędzia nie ma pod ręką tych graczy i sam, na podstawie swej wiedzy, podejmuje decyzję, od której można się oczywiście odwołać do Komisji Odwoławczej.

Pana zapewne interesuje, czy W miał oczywistą decyzję - tu kontrę.
Nie wiem, bo nie wiem jakiej klasy jest gracz W. Jeśli w brydża gra bardzo słabo, to mógł zrobić dowolną głupotę i nie może być za to ukarany przez sędziego (nie ma bowiem w Prawie Brydżowym przepisu karzącego za głupotę). Ale zwykle sędzia zna zawodników, ma wiedzę o jego współczynniku klasyfikacyjnym i na tej podstawie określa stopień jego brydżowego zaawansowania. Jeśli sędzia ma jakieś wątpliwości, to powinien rozstrzygać je na korzyść strony niewykraczającej, np. orzec wynik rozjemczy.

Jeśli zaś pana interesuje, co ja bym zrobił na miejscu W, to odpowiadam: zalicytowałbym 5♣!
- Przeciwnicy silnie sfitowali swój kolor, a więc i my mamy kolor uzgodniony, a układ 7-4 bardzo głośno woła o licytację.

I na tym poprzestańmy, choć można by pisać jeszcze znacznie dłużej.

2. Strona merytoryczna całej licytacji

4♠ (N) - teoretycznie złe, ręka jest zbyt silna na taką licytację, ale każdy gra tak jak potrafi, i jak już pisałem, nie ma za to kary - w Prawie Brydżowym;

Pas E - właściwy. Można powiedzieć: nie było nad czym myśleć (ale to jest pojęcie względne, uzależnione ogólno-brydżową wiedzą gracza E).

ktr. W - zdecydowanie zła, ponieważ:

a) W nie chciałby, by tę kontrę partner ukarnił. Przecież W nie ma ani jednej lewy defensywnej! Dlaczego żadnej? - Bowiem u N spodziewamy się słabej, ale układowej ręki. Jest więc wielce prawdopodobne, że ma on singla. Gdzie? - W naszym najdłuższym kolorze, w treflach. Wniosek: na grę przeciwników nasz król lewy nie weźmie. Tak więc, by obłożyć 4♠, partner musiałby wziąć sam 4 lewy. Jeśli nawet tak jest, to wtedy zapewne wygramy 5♣.
b) Nasza karta woła o grę własną;

c) Partner może przecież zgłosić kara - wtedy czeka nas pełna tragedia...

d) Longer 7-mio kartowy trzeba preferować. Zdecydowanie wolę grać w trefle rozłożone 7-1 niż w kiery 4-4. Dlatego należy zgłosić 5♣.

ktr. S na 5♥ - bardzo zła. Przecież 4♠ partnera nie obiecuje żadnej lewy defensywnej. Wygląda na to, że 5♥ zostanie wygrane, a wtedy ze względu na nasz układ 5-5 opłacalną obroną może być 5♠.

Pozdrawiam - Władysław Izdebski

PODZIĘKOWANIE

Dziękuje ślicznie Panie Władysławie.
Pana piękne słowa są jak miód na moje serce.
Po prostu ślicznie Pan pisze o brydżu.

Z poważaniem - Dariusz Strauss